Πέμπτη 14 Απριλίου 2011

ΣΥΓΚΡΙΣΕΙΣ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2011


Είμαι στο αεροδρόμιο της Τουλούζης και περιμένω το αεροπλάνο να    

                                                              πετάξω μέσω Μονάχου για Αθήνα,

αλλά το αεροπλάνο έχει καθυστέρηση και από την πολύ την αναμονή

                                                                                         με έχει πιάσει πείνα,

κι’ όταν σε πιάνει πείνα κάνεις σκέψεις και κατεβάζεις ιδέες.

Έμεινα τρεις περίπου εβδομάδες στη Γαλλία και έκανα πολλές παρέες

και είδα πράγματα και θαύματα που με έκαναν να απορήσω

πως εργάζονται και σκέπτονται οι Γάλλοι και πολλά να αναθεωρήσω,

για τη γνώμη περιωπής  που είχα για τους άλλους ευρωπαίους

που μας κατηγορούν ότι είμαστε τεμπέληδες και μας περνάνε για χυδαίους.

         Ακούστε ωράριο εργασίας στις υπηρεσίες και επαρχιακά Γαλλικά μαγαζιά,

 Εννέα έως δώδεκα και τριάντα και τρεισήμισι με επτά.

Το μεσημεριανό το γεύμα ή «σιέστα» θεωρείται ιερή ,

και μην τολμήσει να την αγγίξει ούτε αυτός ο Σαρκοζί,

επανάσταση θέλει να γίνει για άλλη μια φορά εις την Γαλλία

και αλίμονο σε αυτόν που θα επιβάλει κάτι τέτοιο με τη βία.

Οι ρυθμοί εργασίας είναι αργοί και πολύ χαλαροί

οι Γάλλοι ζούνε ζωή λιτή με κρασί και τυρί

και απορώ το θράσος της Μέρκελ που τεμπέληδες και καλοπερασάκιες

                                                                                                        μας αποκαλεί

όταν οι έλληνες εργαζόμενοι δουλεύουν και δέκα και δώδεκα ώρες σαν τρελοί

εκτός αν κρίνει από τη ζωή μερικών δημοσίων υπαλλήλων

που μπήκαν σε δημόσια υπηρεσία με μέσο αλλήλων

και εκεί γίνεται το μεγάλο πλιάτσικο και λοβιτούρα

δημιουργώντας τα γραφειοκρατικά τερτίπια και αρπαχτούρα

αφού χωρίς γρηγορόσημο τίποτα δεν γίνεται αλλιώς αίμα θα έχεις φτύσει.

που εμείς το ξέραμε χρόνια αυτό στην Αίγυπτο και το λέγαμε «μπαχξίσι»

και έτσι φθάσαμε εκεί που φθάσαμε με όλη αυτή την ανομία

να γονατίσουμε και να ρίξουμε στα τάρταρα και πιο πέρα την οικονομία

και ποιος φίλοι μου τα πληρώνει αυτά όπως πάντα εις το τέλος

αφού το κράτος δεν λέει να βάλει μια τάξη και ένα τέλος;

Οι μισθωτοί, οι συνταξιούχοι και σωστοί επιχειρηματίες

αντί να μπουν στην φυλακή οι αληθινοί εγκληματίες.

Μα ίσως έρθει μια μέρα η οργή του λαού στους δρόμους θα ξεχυθεί

μόνο που πολύ το ελπίζω και το απεύχομαι σταγόνα αίματος να μην χυθεί.




Δεν υπάρχουν σχόλια: