Ο κουτσοφλέβαρος έφθασε και πάλι
και έφερε νωρίς το καραναβάλι,
χανούμισες μαχαραγιάδες
δούλες κι’ αφεντάδες,
αρχαίοι Έλληνες ντυμένοι
και προπαντός βαμμένοι,
παντού το βλέμμα όταν ρίξεις
και κάποιο μασκαρεμένο θα αντικρίσεις
όλοι τους τρέχουν παίζουν και γελάνε
προσπαθώντας έννοιες, βάσανα, σκοτούρες να ξεχνάνε.
Μέσα στη τρελή αποκριάτικη αυτή γιορτή
ξεχωρίζει πάντα μια συντροφιά πολύ διαλεχτή,
είναι της πέμπτης ομάδας Σώτερ τα φιλαράκια
που αν και οι περισσότεροι έχουν κάποια χρονάκια
και δεν χρειάζονται πλέον να μασκαρευτούν
για να μπορέσουν αποκριάτικα να κρυφτούν,
άλλος από αυτούς ντύνεται πιλότος άλλος μηχανικός αεροσκαφών
και άλλος αεροναυπηγός
όλοι απογειώνονται με της φαντασίας τα φτερά χωρίς να υπάρχει πλοηγός.
Αχ Τσάραμ αγαπημένε μας αείμνηστε αρχηγέ
άθελά σου τι μας έκανες καλέ,
μας μπόλιασες με το μικρόβιο της αεροπλοίας
που πολλές φορές ονειρευόμασταν από βραδύς μέχρι πρωίας.
Τελικά όλοι κυνηγάμε τα όνειρα της νιότης
που στο τέλος, τέλος δεν έγιναν πραγματικότης
γιατί δεν μπόρεσαν ποτέ τους να εκπληρωθούν
μιας και δεν υπήρχε ελπίδα να απογειωθούν.
Αφιερωμένο στους φίλους της παιδικής μου νιότης .Με αγάπη ο «ονειροπόλος» και κυνηγός ανεμόμυλων ως νέος Δον Κιχώτε, Άκης Αλεξανδρινός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου