Δευτέρα 25 Φεβρουαρίου 2013

ΕΝΑ «ΩΡΑΙΟ» ΠΡΩΙΝΟ ΣΤΗΝ ΕΦΟΡΙΑ.

Όποιος δεν έζησε ένα πρωινό στην εφορία

δεν γνωρίζει τι πάει να πει ευφορία.

Ξεκινάς από τον πρώτο όροφο

μιας και το κτίριο είναι πολυώροφο,

 

εκεί ρωτάς που πρέπει να πας,

σου λένε στο δεύτερο να πας,

στο δεύτερο περιμένεις στην ουρά

να μιλήσεις σε αρμόδιο με τη σειρά.

 

Μόλις φθάσεις στη θυρίδα

τον υπάλληλο ρωτάς μ’ ελπίδα

ότι η υπόθεσή σου θα διεκπεραιωθεί,

αμ δε, ανώμαλα θάχεις προσγειωθεί.

 

Να πάτε λένε στο πρωτόκολλο στον τρίτο όροφο

και μετά στη προϊσταμένη στον πρώτο όροφο.

Η προϊσταμένη αφού φαρδιά πλατιά υπογράψει

στο διπλανό σε στέλνει στον υπολογιστή να γράψει,

 

κι’ αφού τα στοιχεία σου καταχωρήσει

στην ουρά και πάλι θα σε στήσει,

άλλος συνάδελφος διπλότυπα να βγάλει

και τούτη τη φορά η ουρά είναι πιο μεγάλη.

 

Μετά από καμιά ώρα εφορμάς

και στο ταμείο να πληρώσεις πας

μπας και το μαρτύριο τελειώσει

αφού όσα σου ζητούν έχεις δώσει.

 

Την πάτησες και τούτη τη φορά για τα καλά,

σε άλλο θα πας να δει ότι όλα είναι καλά.

Τελειώσατε κύριε σου λέει χαμογελαστά

κι’ εσύ τα κάνεις επάνω σου από χαρά.

 

Τρεις ώρες με Ιώβεια υπομονή

η υπόθεσή σου να διεκπεραιωθεί,

κι’ αναρωτιέσαι ποιος τρελός θα επενδύσει

σε χώρα όπου η πρόοδος δεν έχει προχωρήσει;  

 

Πέμπτη 21 Φεβρουαρίου 2013

ΓΑΛΛΟΙ ΠΑΝΕ ΚΙ΄ΕΡΧΟΝΤΑΙ αλλά λεφτά δεν έρχονται.


 

Ξαφνικά ένας έρωτας γεννήθηκε

κι’ από τους Γάλλους γαλουχήθηκε.

Όλοι τώρα μας αγαπούν

και με μας ερωτοτροπούν,

 

«ήρθαμε να συμπαρασταθούμε

και κοντά σας να βρεθούμε»

λέει ο καλός μας Γάλλος

σαν να μην υπάρχει άλλος,

 

όμως για να σας αγαπούμε

λίγο πετρέλαιο να  δούμε.

Θα σας δώσουμε κορβέτες

δανεικές και νέτες σκέτες,

 

αεροσκάφη επιτήρησης

κατά Τουρκικής αντίρρησης,

μόνο λίγο πετρέλαιο να δούμε

λίγο κι’ εμείς να ωφεληθούμε.

 

Θα κάνουμε και σούπερ επενδύσεις

κι’ ας φεύγουν οι Γαλλικές επιχειρήσεις,

οι τράπεζες, το  carrfour

όλες έφυγαν φούρ, φούρ.

 

Δίπλα του ο πρωθυπουργός κορδωνόταν

που ένας Γάλλος του συμπαραστεκόταν.

Θα δώσουμε πετρέλαιο και σ’ εσάς

μαζί με όλα τα άλλα κοράκια σαν εσάς,

 

σκεπτόταν από μέσα του

να πάρει η ευχή τη μπέσα του,

δουλειά που θα βρω να δώσω

ακόμη και αν θέλω να ενδώσω,

 

εις των Ελλήνων  τα δύο εκατομμύρια

που χωρίς δουλειά περνούν βάσανα μύρια,

μη μου λάχει κάτι σαν τη Βουλγαρία

αν οι Έλληνες ξυπνήσουν από αφασία;

 

Δευτέρα 11 Φεβρουαρίου 2013

ΤΑ ΓΗΡΟΚΟΜΕΙΑ ΑΔΕΙΑΖΟΥΝ

Ιδού λοιπόν μέσα από αυτή τη κρίση

που τίποτα ορθό δεν έχει αφήσει

κάτι καλό έχει προκύψει

και τους γέροντες έχει αμείψει.

 

Λόγω κρίσης αδειάζουν τα γηροκομεία

αφού τα παιδιά τους δεν έχουν μία,

έτσι η σύνταξη των γερόντων

είναι σανίδα σωτηρίας εκ των ενόντων,

 

η σύνταξη από το παππού και τη γιαγιά

να μπαίνει στον ίδιο κορβανά.

Γυρίζουν και τα παιδιά

αν είναι άνεργα κι’ αυτά,

 

η οικογένεια λοιπόν ξαναδένει

αφού εξ’ ανάγκης άλλο δεν μένει

μιας και η οικονομία παραδέρνει

και τον μακρύ κατήφορο παίρνει.

 

Παρασκευή 8 Φεβρουαρίου 2013

ΕΛΛΑΣ ΜΙΑ ΑΤΕΛΕΙΩΤΗ ΟΥΡΑ.

Στην Ελλάδα ζούμε συνεχώς για μια ουρά

αφού όπου πάμε σχηματίζουμε ουρά.

Ουρά εις της τραπέζης τα ταμία

για όσους έχουν ακόμη μία,

 

ουρά των τιμίων βολευτών μας στη βουλή

να στείλουν χρήματα σε τράπεζα Ελβετική

ουρά γι’ αναλώσιμα τρόφιμα διάφορα

σφυρίζοντας για το κόστος αδιάφορα,

 

ουρά όλοι στην ΔΕΗ

το χαράτσι να πληρωθεί,

ουρά στην εφορία

να ελεγχθούν βιβλία,

 

ουρά στο γιατρό

για έλεγχο σχετικό,

ουρά στο μετρό

στο βαγόνι να μπω,

 

ουρά σε κάθε υπηρεσία

και για κάθε αναλγησία.

Στο τέλος θ’ αποκτήσουμε όλοι ουρά

να μοιάζουμε με μαϊμού πραγματικά.