ΟΝΕΙΡΕΜΕΝΗ ΧΩΡΑ.

Ζούμε σε μια ονειρεμένη χώρα

όπου ο καθείς ζει για το τώρα.

Αυτοί που μας έφεραν σ’ αυτό το χάλι

οι ίδιοι μας κυβερνούν και πάλι.

Υπόσχονται να μας βγάλουν από την κρίση

μα για το πώς κανείς δεν προτείνει λύση.

Αυτοί φως στο τούνελ βλέπουν συνεχώς

μα ο λαός στο σκοτάδι ζει διαρκώς.

Η Τρόϊκα ζητά επίμονα να γίνουν απολύσεις

ώστε στο δημόσιο να γίνουν αποσυμφορήσεις,

η τριανδρία αντιστέκεται δήθεν σθεναρά

και υποχωρεί στο τέλος θριαμβευτικά.

Θα απολυθούν επίορκοι και απατεώνες

μας λένε τώρα εδώ κι’ αιώνες,

μα κανείς δεν θέλει ψηφοφόρους ν’ απολύσει

γιατί έτσι την μη εκλογή του θα θρηνήσει.

Λαμόγια ξεσκεπάζονται συνεχώς

μα είναι τόσα που δεν υπάρχει τελειωμός,

το κράτος ακόμη ροκανίζουν

και τις λαμογιές συνεχίζουν.

Η αντιπολίτευση υπόσχεται όλα να διορθώσει

μα δεν μας λέει πως θα το κατορθώσει,

έτσι ο λαός συνεχίζει να ζει στην απελπισία

αναμένοντας ένα νέο πολιτικό μεσσία.