ΩΔΗ ΣΤΟΝ ΝΤΕΜΗ ΡΟΥΣΣΟ.
Γνωριζόμαστε από παιδιά,
μέναμε στην ίδια
γειτονιά
έλληνες της διασποράς
όπως τόσοι άλλοι από
εμάς.
Στη δεκαετία του εξήντα
ο επαναπατρισμός
χρόνια που έφευγε από
την Αίγυπτο ο ελληνισμός.
Συναντηθήκαμε πάλι το
εξήντα τρία στην Αθήνα
τα πρώτα δύσκολα χρόνια
προσαρμογής εκείνα.
Γελούσα που σ’ άκουγα
να τραγουδάς
και την κιθάρα σου να
γρατζουνάς,
στα πρώτα σου βήματα
γεμάτα ελπίδα,
έβλεπες στ’ όνειρό σου
μια αχτίδα
και σιγά σιγά τo όραμά σου έγινε πραγματικότητα,
καθιερώθηκες διεθνώς,
έγινες διασημότητα
και ξαφνικά ο χρόνος
σταμάτησε για σένα
κι’ έμεινε μόνο η
ανάμνησή σου σ’ όλους κι’ εμένα,
τα τραγούδια σου η
καλλιτεχνική σου κληρονομιά
κι’ η φωνή σου θα μας
θυμίζουν εσένα παντοτινά.
Καλό σου ταξίδι φίλε
μου εκεί που πας
κι’ εκεί παρέα με
αγγέλους θα τραγουδάς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου