Τετάρτη 18 Φεβρουαρίου 2015

ΕΙΣ ΤΟΝ ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗ-ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΣΟΥΡΗ


Τότε η μικρή Ελλάς προσπαθούσε να μεγαλώσει
με πολέμους και διπλωματία ανάστημα να ορθώσει.
Και τώρα μάχη δίνει, οικονομική ανάσα να πάρει
και τους δανειστές της μήπως καταφέρει να τουμπάρει.
Μα ας ακούσουμε λοιπόν το μεγάλο ποιητή
τα γεγονότα ευστόχως έμμετρα να διακωμωδεί. 

    
      ΕΙΣ ΤΟΝ ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗ-ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΣΟΥΡΗ (28 Μαϊου 1878).
(Το συνέδριο του Βερολίνου είναι έτοιμο και σ’ αυτό εκλήθη να πάρει μέρος και η Ελλάδα με δύο αντιπροσώπους της για να εκθέσουν τα αιτήματα της. Έλαβαν μέρος ο Θ Δεληγιάννης ως υπουργός εξωτερικών και ο πρεσβευτής της Ελλάδος στο Βερολίνο Α. Ραγκαβής. Γραμματεύς και βοηθός εστάλει  ο λόγιος της εποχής  Άγγελος Βλάχος. Και οι δύο αντιπρόσωποι ανέπτυξαν μπροστά στους συνέδρους τα αιτήματα της Ελλάδος. Όμως το συνέδριο δεν έλαβε απόφαση καμία και άπρακτη επέστρεψε η επιτροπή. Απλώς η συνθήκη με άρθρο της που αφορούσε την Ελλάδα, ανέθετε στην Ελλάδα και την Τουρκία να έλθουν σε διαπραγματεύσεις για το καθορισμό των νέων συνόρων τους. Γύρω από αυτά τα θέματα αναφέρεται ο Σουρής κι’ αυτό είναι το πρώτο από πέντε.)

Φεύγεις, φεύγεις Δεληγιάννη και μας πας στο Βερολίνον,
να προβάλεις τας δικαίας απαιτήσεις των Ελλήνων,
κι’ ο κάθε πατριώτης την πατρίδα μακαρίζει,
και χαρούμενος με γέλιο τ’ όνομά σου ψιθυρίζει.
Μα κι’ εγώ μαζί με όλους σαν θεότρελος γελώ
και φωνάζω «Δεληγιάννη, κατευόδιο σου καλό».

Ω! ας ήμουνα πουλάκι να μπορούσα να πετάξω
στο Συνέδριο μαζί σου, και κρυφά να σε κοιτάξω
πως θα μπεις στου Συνεδρίου τη χρυσή εκείνη σάλα
πως θα χαιρετήσεις τόσα υποκείμενα μεγάλα,
τι υπόκλιση θα κάμης, και με πόσο σοβαρό
θα καθίσεις στου Σουβάλωφ και του Βίσμαρκ το πλευρό.

Με σαπούνι της Ευρώπης τρυφερό και μυρωδάτο
να αλείψεις το κορμί σου από πάνω μέχρι κάτω
να φορέσεις μαύρο φράκο, ορθά κάτασπρα φωκόλα,
λαιμοδέτη, γάντια πρώτης, τρικαντό, σπαθί, απ’ όλα
κι’ έτσι πια κυρ Θοδωράκη, στολισμένος σαν γαμπρός
να σταθείς με παρρησία στο συνέδριο εμπρός.

Εις τους φράγκους διπλωμάτας βάστα πόζα, Δεληγιάννη
μη προσέχεις εις κανένα, βλέπε ίσα το ταβάνι
κτύπα κάποτε το χέρι, ή αν θέλεις το ποδάρι,
για να μη μπορεί κανένας τον αέρα να σου πάρει.
Μη φοβάσαι, μη ζαρώνεις, μη καθόλου εντραπείς
αλλά όλα με το σίγμα  και το νι να τους τα πεις.

Πες τους ότι αν δε δώσουν του πατέρα μας την προίκα
θα ανέβουμε και πάλι κάποια μέρα εις την Πνύκα
εναντίον της Ευρώπης να φωνάξουμε τα γιούχα
και να σχίσουμε με λύσσα τα καπέλα και τα ρούχα.
Νέοι ρήτορες και πάλι μες στους δρόμους θα φανούν
και πτερά θα δώσουν νέα στον ελεύθερό μας νουν.

Πες τους ότι την Ελλάδα ταπεινή δεν υποφέρεις,
πες τους, πες τους, αλλά πες τους τέλος πάντων ότι ξέρεις
κι’ αν δεν μπορέσεις πέρα να τα βγάλεις εσύ μονάχος
ας σε βοηθήσει λίγο και ο Άγγελος ο Βλάχος.
Μ’ αν βρεις κλειστή την πόρτα, δώσε μια κλωτσιά γερή,
κι’ έμπα δείξε τους πως είναι και το χέρι σου βαρύ.

Δεν υπάρχουν σχόλια: