ΠΕΡΙ ΑΛΑΖΟΝΙΑΣ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΥΠΟΥΡΓΙΚΗΣ ΒΛΑΚΕΙΑΣ.

Η αλαζονεία της εξουσίας έχει φθάσει στα ύψη

μα κι’ απέραντη βλακεία υπουργών έχει προκύψει.

Η αλαζών πρόεδρος έχει απαιτήσεις τρελές,

σ’ αυτήν πρέπει όλοι γύρω της να λένε yes,

και μη τολμήσει κανείς τη πρόεδρο ν’ αμφισβητήσει

γιατί αμέσως «ξέρεις ποια είμαι εγώ» θ’ αναφωνήσει.

Το λάστιχο ήθελε να της φτιάξει ο βενζινάς

κι’ επειδή αυτός δε μπορούσε άρχισε τας κραυγάς.

Απείλησε κι’ όσους με κινητό την μαγνητοσκοπούσαν

γιατί φοβήθηκε ότι μ’ αυτό θα τη διακωμωδούσαν.

Από την άλλη μια υφυπουργός υπέρμετρης βλακείας

λέει ότι οι μετανάστες λιάζονται πέριξ της ομονοίας.

Κατ’ αυτήν στα νησιά δε φθάνουν λαθρομετανάστες,

πρόσφυγες είναι, περαστικοί γι’ άλλες χώρες μετανάστες.

Αυτή η «κυρία» θέλει τα σύνορα να καταργηθούν

κι’ όλοι αυτοί να μπορούν ελεύθερα στη χώρα ναρθουν.

Σα σαλεμένο φαίνεται το μυαλό της

και για όλα αυτά δεν έχει το θεό της.

Το τρίτο σαΐνι της παρέας που μας καταπλήσσει

είναι αυτός που με τις καταλήψεις έχει εντρυφήσει.

Θα έφευγαν λέει το Πάσχα οι αναρχικοί  

για να πάνε να σουβλίσουν το αρνί,

μα αυτοί κάνουν βάρδιες στην πρυτανεία

και δε φεύγουν από εκεί ούτε με τη βία.

Το δίλημμα τώρα όμως είναι μεγάλο

και δε ξέρουν πλέον τι να κάνουν άλλο.

Με το καλό αυτοί δε βγαίνουν από την πρυτανεία

κι’ αν ορμήσουν τα ΜΑΤ θα εκδιωχθούν με τη μία,

πως όμως αυτό μπορεί να επιτραπεί

όταν το κόμμα χρόνια τους επικροτεί;

Εγκλωβισμένοι σε υποσχέσεις  από το παρελθόν

αδυνατούν να δείξουν άλλο πρόσωπο προς το παρόν.