Στον καθρέπτη το πρόσωπο κοιτώ
και πως τα χρόνια πέρασαν απορώ.
Βλέπω τα μαλλιά άσπρα σαν το χιόνι
και το πρόσωπο που ο χρόνος
χαρακώνει.
Ξάφνου η ζωή μου μέσα στον καθρέπτη
αρχίζει να κυλά
από τότε που ήμουν παιδί κι’ έπαιζα
στη γειτονιά .
Δημοτικό, γυμνάσιο, ανώτερες σπουδές
ν’ ακολουθώ
γεμάτος όνειρα κι’ ελπίδες, όλα να τ’
αναπολώ.
Επιτυχίες κι’ αποτυχίες στη ζωή
όπως συμβαίνει στον καθένα ο καθείς
θα πει.
Φίλοι που σκόρπισαν εδώ κι’ εκεί
κι’ άλλοι που έφυγαν από τη ζωή.
Απολογισμός λοιπόν μιας ολόκληρης
ζωής
που κάθε χρόνο την ίδια μέρα αναψηλαφείς
μα αν υπήρχε τρόπος το χρόνο πίσω να
γυρίσω
«στερνή μου γνώση να σ’ είχα πρώτα» θ’ αναφωνήσω
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου