ΦΤΑΝΕΙ ΕΝΑΣ ΣΕΙΣΜΟΣ, ΜΙΑ ΠΛΗΜΥΡΑ ΜΙΑ ΦΩΤΙΑ
ΓΙΑ ΝΑ ΦΑΝΕΙ Η ΚΡΑΤΙΚΗ ΑΝΟΡΓΑΝΩΣΙΑ.
Κροκοδείλια δάκρυα χύνονται κατόπιν εορτής
από ευθηνό αν-υπεύθυνους της κρατικής μηχανής.
Κακότεχνα τηλεοπτικά σόου υπουργών και αρχηγών
να «αυτό-αποθεώνονται» σε ζωντανή μετάδοση αυτών.
Παρωχημένα επικοινωνιακά τεχνάσματα και υποσχέσεις
με διορισμούς στο δημόσιο για συγγενείς θυμάτων σε θέσεις.
Θεωρίες συνωμοσίας και επίκληση της κλιματικής αλλαγής,
κυνήγι εμπρηστών που στοχεύουν πτώση της κυβέρνησης αυτής
κι’ ένα αξιολύπητο πρωθυπουργό στο κέντρο της πυροσβεστικής
να υποβάλλει αστείες ερωτήσεις για τη δράση κατάσβεσης αυτής,
και μέρες μετά αναγκαστικά να αναλάβει την πολιτική ευθύνη
χωρίς να συνοδεύεται κι’ από παραίτηση που έπρεπε να δίνει.
Ο υπουργός του να ψάχνει να βρει που έγιναν κι’ αν έγιναν λάθη,
με αξιωματικούς χωρίς τίποτα από το πάθημα να έχουν μάθει,
να λένε «αν η τραγωδία συνέβαινε ξανά θα κάναμε τα ίδια»
τότε καταλαβαίνεις «πόσα χωράει ο σάκος απίδια» (μη χρησ. άλλη λέξη)
Η πυρκαγιά της Αττικής δείχνει τους ενόχους τόσων δεκαετιών
με δημόσιες υπηρεσίες και πολιτικούς γεμάτοι ευθυνών.
Καταπατήσεις σε δάση και ακτές που τα νομιμοποιείς αν πληρώσεις
χωρίς ρυμοτομία, με δρόμους σε ώρα ανάγκης κόσμο να σκοτώσεις.
Όλα αυτά γιατί έχουμε πολιτικούς που νοιάζονται μόνο για ψήφους
κι’ όχι για αναβάθμιση δημόσιων υπηρεσιών και πολιτικού ήθους
και στη μέση ο λαός που ψηφίζει όσους χαϊδεύουν αυτιά
υποσχόμενοι ότι με μαγικό ραβδί θα κάνουν μαγικά.
Ας μην ανησυχεί όμως κανείς γιατί τίποτα δε θ’ αλλάξει,
η έρευνα δε θα καταλήξει πουθενά κι’ όλους θ’ απαλλάξει
όπως ξεχάστηκαν οι πλημύρες της Μάνδρας κι’ άλλων στο παρελθόν
η νέα γενιά αυθαιρέτων θα κτιστεί πάνω στις στάχτες και life goes on.
