ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ΧΩΡΙΣ ΤΟΝ ΑΔΩΝΙ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ;

Άλλαξε λοιπόν η κυβέρνηση μορφή
κι’ ο πρωθυπουργός την έκανε «κομψή»
μπας και την συμπαθήσει ο λαός
και την ερωτευθεί κι’ αυτός.

Έφυγε ο Άδωνις ο ΠΕΔΥεραστής

που ο έρωτάς του γι’ αυτό ήταν διαρκής.
Την τσιριχτή του φωνή δε θ’ ακούμε πια
αν κι’ αυτός πολύ δύσκολα τα παρατά.

Αφού κατ’ εντολή διέλυσε την υγεία

φεύγει για το σπίτι του χωρίς τύψη καμία
μιας και κοκορευόταν με θράσος περισσό
ότι ο Τόμσεν κι’ αυτός είχαν ανταγωνισμό

ποιος πιο σκληρά μέτρα θ’ αποφασίσει

ώστε την υγεία πλήρως να διαλύσει.
Μας έμεινε ο Βρούτσης που είχε το θράσος ν’ αναρωτηθεί
γιατί οι συνταξιούχοι να έχουν σύνταξη αξιοπρεπή

αφού δεν έχουν πλέον έξοδα πολλά.

Αλλά τι να πει κανείς σ’ ένα μπουνταλά;
Ο Στουρνάρας ως υπάκουο παιδί
έπρεπε οπωσδήποτε να αμειφθεί,

έτσι προς τη Τράπεζα Ελλάδος βαίνει

κι’ εκεί για έξη χρόνια παραμένει.
Τη θέση του ένας καθηγητής καταλαμβάνει
ο οποίος του Σημίτη πρώην σύμβουλος τυγχάνει.

Από τις τράπεζες και την τρόϊκα δεκτός

αλλά κι’ από Σόϊμπλε και Μέρκελ αποδεκτός.
Ο Λοβέρδος επανέρχεται στο προσκήνιο
με πολιτικά παιχνίδια ΠΑΣΟΚ-ΝΟΥΔΟΥ στο παρασκήνιο.

 Είναι αυτός που είπε την περίφημη ατάκα πριν από καιρό,

«ότι οι συνταξιούχοι ζουν πολλά χρόνια» κι’ αυτό είναι κακό.
Πολλά ακόμη μπορούμε να πούμε για τους υπουργούς
τους νυν, τους τέως της τύχης και της μοίρας μας αυτουργούς,

όμως οι καυτές πατάτες είναι πάρα πολλές

και ποιος στα χέρια του θα πιάσει αυτές;
Το βέβαιο είναι ο λαός ξανά θα πληρώσει
ενώ ο κάθε υπαίτιος πάλι θα τη γλυτώσει.