Άλλη μια επετειακή γιορτή για την
μητέρα
που κάθε χρόνο γιορτάζουμε την ίδια
μέρα,
μα όσα λόγια κι’ αν πεις γι’ αυτήν
είναι φτωχά
μιας και το μεγαλείο της ψυχής της σε
ξεπερνά.
Το θαύμα της ζωής όταν σε γεννά
και στα χέρια της σε πάρει αγκαλιά.
Αγωνίες και κόποι να σε μεγαλώσει,
τα εφόδια που χρειάζεσαι να σου δώσει
για να πετάξεις με τα δικά σου τα
φτερά.
Αλλά ακόμη και τότε δεν παύει να
αγωνιά
μιας και γι’ αυτήν είσαι πάντα το
μικρό παιδί
κι’ έτσι θα σε βλέπει μέχρι τελευταία
πνοή.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ λοιπόν ας της πούμε
για όσα μας προσέφερε να την
ευγνωμονούμε.
Ένα λουλούδι, ένα φιλί και μια ευχή
αρκεί
να νοιώσει ότι και εφέτος την έχεις θυμηθεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου