ΑΝΑΛΑΒΑΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΕΔΡΙΑ ΜΑ ΧΑΡΑ ΚΑΜΙΑ.

Ήρθε λοιπόν και πάλι η δική μας η σειρά
ν’ αναλάβουμε την προεδρία άλλη μια φορά.
Αφού αδειάσαμε όλο το κέντρο Αθηνών
έγινε η υποδοχή των ευρωπαίων κηφηνών.

Όπως συνηθίζεται πύρινοι λόγοι εκφωνήθηκαν

και το προσφιλές success story ξανά-αφηγήθηκαν.
Μόλις τα αλληλο-συχαρίκια τέλειωσαν
με λουκούλλειο γεύμα τους τραπέζωσαν,

και να οι ψαρούκλες  και η πολυτελής τροφή

με παγωτό γιαούρτι για χώνεψη καλή.
Βγάλανε και φωτογραφία αναμνηστική
κι’ η ζήλια για τον ήλιο μας ήταν φανερή.

Εμένα όμως όλα αυτά δεν μ’ ενθουσιάζουν

όταν κι’ οι δυο μου τσέπες αναστενάζουν.
Ωραία όλη αυτή η φανφάρα
μα κανείς πλέον δεν δίνει δεκάρα.

Πώς να χαρώ για την προεδρία

βλέποντας πάλι την διανδρία
να γλύφει τους άρχοντες των Βρυξελών
υπακούοντας στις εντολές αυτών.